Twój koszyk jest obecnie pusty!
Badania nad interakcją ludzi i komputerów (Human-Computer Interaction; HCI) to już dobrze ugruntowana dziedzina wiedzy. Od lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku, czyli mniej więcej od powstania pierwszych interfejsów graficznych (Graphical User Interface; GUI), uczymy się klikać, przesuwać kursor po ekranie czy naciskać przyciski – te fizyczne na klawiaturze i te wirtualne na ekranie. Powstało wiele zasad i reguł, którymi kierują się projektanci interfejsów i systemów komputerowych, dzięki którym nowoczesne interfejsy użytkownika są przyjazne dla ludzi i produktywne. A jednak okazuje się, że w świecie sztucznej inteligencji interakcja człowiek+AI to zupełnie nowa para kaloszy. Oczywiście dotychczasowe badania nad HCI dają nam solidną podstawę do projektowania efektywnych interfejsów dla systemów, które istotnie wykorzystują sztuczną inteligencję, jednak po raz pierwszy spotykamy się z sytuacją, w której np.maszynie wydajemy polecenia w języku naturalnym – mówiąc do niej lub pisząc, a ona odpowiada nam w ten sam sposób! Taki rodzaj interakcji rodzi szereg nowych wyzwań.
Obszar human+AI interaction jeszcze się formalizuje jako dziedzina nauki, ale już od kilku lat budzi żywe zainteresowanie naukowców. Jednym z istotnych problemów badawczych jest kwestia osobowości użytkowników. Skoro w interakcję z AI wchodzimy, korzystając z naszego naturalnego języka, to będzie ona nacechowana elementami naszego charakteru, wyuczonym sposobem pracy czy stylem bycia. W efekcie otrzymamy unikatowy sposób komunikacji z systemem AI, który istotnie wpłynie nie tylko na to, jak my reagujemy na system, ale też na to, jak system będzie reagował na nas. Powstaje więc pytanie – czy osobowość człowieka (użytkownika systemu) może wpłynąć na udaną interakcję z AI?